Punkt 3: Nowa Pośredniczka.

Kolejnego dnia byli już w stanie gotowości. Szef, póki co, niczego od nich nie chciał, więc poszli na siłownię. Sala była dość duża i nawet nieźle wyposażona jak na tutejsze standardy. Stało tam wiele przyrządów do ćwiczeń. Atlas, rowerki, bieżnie i wiele innych. Niektóre sprzęty sprowadzono nawet ze Starego Świata. A się Centrala szarpnęła. Stały tam również stojaki z gryfami i ciężarami, ławeczki do ćwiczeń oraz drążki do podciągania się. Russell dorwał się do jednego z nich, a Connor szykował sobie ciężary do podnoszenia. Na każdej stronie gryfa zawiesił ciężar 30 kg. Oba stanowiska były na dwóch końcach siłowni. Przestawili stojak z drążkiem w pobliżu ławeczki. Byli gotowi do ćwiczeń.

- Jest tu jakaś woda? – Zapytał Russell.

- Tam jest mała lodówka. – Chłopak wskazał jeden z kątów pomieszczenia. Poszedł tam, by sprawdzić, co kryje w środku mała, biała lodóweczka. Z jej wnętrza wyjął dwie butelki z idealnie schłodzoną wodą. Jedną dał przyjacielowi.

- Dzięki. – Postawili swoje butelki przy swoich stanowiskach.

- Rozgrzewamy się? – Zaproponował blondyn.

.Chłopak kiwnął głową na znak zgody i tradycyjnie zaczęli od krążeń ramion.

- Ciekawe, kiedy dostaniemy jakieś zlecenie. – Zastanowiał się Russell.

- Adam powiedział, że jest tu trochę roboty. – Wykonywali ćwiczenia rozgrzewające stawy łopatkowe. – W końcu po coś nas tu ściągnął. – Odparł Connor.

- A jak myślisz, kim będzie nasz pośrednik?

- Nie wiem. – Robili skłony. – Tu zaczynają się schody.

- Dlaczego?

- Sam pomyśl. – Usiedli na podłodze i wykonywali ćwiczenia rozciągające. – Mamy super szefa, nieźle urządzony pensjonat tylko do naszej dyspozycji, dobre warunki umowy. Wszystko jest super, więc teraz coś musi się spieprzyć.

- Dramatyzujesz. Facet zdążył nas poznać, więc raczej nie da nam jakiegoś nudziarza w pulowerku albo zrzędy w koku i garsonce.

- Albo drugiej Tess. – Palnął Connor, po czym obaj Łowcy roześmiali się. Wstali. Złapali się za barki i wykonywali skłony. – Mam nadzieję, że to nie będzie ktoś, kto oskubie nas, a przede wszystkim ciebie, jak ona. Ej – zagaił po chwili – a dlaczego zgodziłeś się na jej warunki?

- Bo miała fajne cycki. – Odpowiedział blondyn, po czym znów wybuchli śmiechem.

Connor usiadł.

- Dociągnij mnie. – Poprosił kumpla. Blondyn położył mu kolano między jego łopatkami i napierał na jego plecy swoim ciężarem. - Ile mu damy?

- Nie więcej niż 20%

- Stop. – Connor wstał, a na ziemi usiadł Russell. Chłopak położył dłonie na jego łopatkach i opierał się na nich.

- Ale to i tak dużo. – Powiedział po chwili.

- Wolisz warunki, jakie postawiła ci Tess?

- Oczywiście, że nie.

- Stop. – Powiedział Russell. Chłopak przestał napierać. Skorpion wstał z podłogi.

Po rozgrzewce mogli zacząć ćwiczenia. Connor położył się na ławeczce, a blondyn zdjął mu gryf z trzema dziesięciokilogramowymi obciążnikami po każdej stronie i ułożył w jego rękach. Mężczyzna podszedł do drążka, podskoczył i złapał się go, po czym zawiesił się na nim nogami. Lekko je zgiął w kolanach, by nie spaść. Robił brzuszki. Kiedy byli w trakcie drugiej serii, ktoś zapukał do drzwi siłowni.

- Kto tam? – Russell zapytał osoby stojącej za drzwiami.- Spodziewasz się kogoś? – Zwrócił się do kumpla.

- Nie. – Connor odłożył ciężar, po czym usiadł na ławeczce i otarł ręcznikiem pot z czoła.

- Jestem Sophie i chciałabym z panami porozmawiać. – Zza drzwi odezwał się damski, wysoki głos.

- Wejdź proszę.

Do sali weszła młoda dziewczyna. Nie była wysoka, trochę niższa od Connora. Miała brązowe, sięgające do jej szczupłych ramion brązowe włosy i na prosto ściętą grzywkę. Na małym nosku spoczywały okulary bez oprawek w kształcie elipsy, a za nimi przepiękne piwne oczy wycięte na kształt migdałów. Od jej oczu wspanialsze były tylko smukłe, zgrabne nogi. Jej piersi może i nie były tak wielkie jak donice Tess, ale i tak wyglądały bardzo atrakcyjnie. Idealnie pasowały do figury dziewczyny. Była ubrana w biurowy uniform. Granatowy żakiet z białymi, dużymi guzikami, pod nim biała bluzeczka, czarna spódniczka do kolan z małym rozcięciem po lewej stronie i buty na płaskiej podeszwie. W przeciwieństwie do szefa wyglądała bardzo profesjonalnie. W rękach trzymała kilka papierów. Była trochę oszołomiona. Nie tylko ona. Connor akurat pił wodę, a Russell wisiał na drążku. Chłopak, gdy na nią spojrzał, wypluł płyn z ust oblewając sobie koszulkę, a blondyn wyprostował nogi i upadł na ziemię.

- O matko! Nic panu nie jest? – Przeraziła się Sophie. Łowca podniósł się na klęczki i poruszając ustami bezgłośnie powiedział coś do kumpla.

- Ale niunia. – Chłopak wyczytał z ruchu warg kolegi. Tylko przewrócił oczami. - Nic mi nie jest. – Wstał i stanął obok kolegi. Pomasował się po głowie. – Dzięki za troskę.

- Może porozmawiamy w bardziej sprzyjających warunkach? – Zaproponował Connor. Sophie kiwnęła głową.

Wyszli z siłowni i udali się do klasycznie wyposażonego salonu.

- Proszę usiąść. – Russell wskazał dziewczynie fotel. Usiadła na skraju siedzenia. Była spięta. Łowcy zajęli kanapę.

- W jakim celu przyszłaś? – Zapytał Szerszeń.

- Przysłał mnie tu szef. Od dzisiaj będę waszą pośredniczką.

 O wilku mowa – Pomyśleli obaj.

- Świetnie. Pozwól, że się przedstawimy. Ja jestem Russell, a to – wskazał przyjaciela ręką - Connor.

- Miło mi panów poznać. Co będzie leżało w moich kompetencjach?

- Hm, pomyślmy… Przede wszystkim będziesz musiała załatwiać nam zlecenia. Zewsząd. Wszystkie, jak lecą.  No i będziesz musiała negocjować z szefem o naszych płacach. Najlepiej jak najwyższych.

- Zewsząd?

- Jasne. Nie lubimy pracować tylko w jednym okręgu.

- Kantonie. - Poprawił go brunet, a Skorpion przewrócił oczami

- Rozumiem. Coś jeszcze?

- Ile chcesz od zlecenia? – Spytał Connor.

- Ale co: ile? Ile czego? – Była szczerze zdziwiona.

- No… Ile chcesz pieniędzy od każdego zlecenia?

- Ale ja. Nie… Nie wiem. – Odparła zaskoczona. Nie była przygotowana na coś takiego. Szef nic o czymś takim nie wspominał.

- To ile chcesz?

- No nie wiem. 10% ? – Nie wiedziała co powiedzieć. Connor akurat pił wodę z butelki. Wpuścił rybkę i trochę oblał się po brodzie. Wodę otarł ręką. Przysiągł sobie, że już nigdy nie napije się niczego, kiedy będzie rozmawiał z Sophie. Russell szeroko otworzył oczy i uniósł brwi najwyżej, jak to tylko możliwe.

- Za dużo?

- Nie! – Powiedzieli jednocześnie. – Idealnie. – Dodał starszy mężczyzna.

- Umowa stoi? – Spytał się Connor wszystkich zebranych.

- Stoi. – Odpowiedział bez wahania blondyn.

- S-stoi. – Odparła dziewczyna.

- Od kiedy zaczynasz?

- Od teraz.

- Świetnie.

- Tak w zasadzie, to mam już dla was jedno zlecenie.

- Już? – Zdziwił się Skorpion.

- Uhm. Szef zlecił wam pozbycie się demonów z miasta. – Podała im dwa foldery. W środku były dane odnośnie zlecenia. Pobieżnie je przejrzeli.

- Ile dostaniemy?

- Za każdego zabitego demona 10 rin. Bierzecie?

- Jasne! – Obaj byli wniebowzięci. – Dziękujemy ci ślicznie. – Russell uścisnął dłoń dziewczyny. – To my lecimy. – Wybiegli z pokoju cali w skowronkach.

Po trzydziestu minutach byli gotowi. Każdy uzbrojony po zęby i obładowany nabojami. Ruszyli do szefa.

- Idźcie. – Zgodził się. – Tylko uważajcie na cywili. I nie zaczynajcie od Centrum. Tam idźcie dopiero po zmroku.

- Okay. – Uśmiechnęli się i wyszli.