Urodziny Tess

- Connor, Connor, Connor, Connor, Connor…

- Czego ty do cholery chcesz?! – Spytał młodzieniec z irytacją, kiedy Russell wbiegł do mieszkania i zaczął wokół niego krążyć.

- Tess ma niedługo urodziny. – Oznajmił z grobową miną.

Szerszeń podzielił jego entuzjazm i zbladł.

- I co teraz?

- Musimy coś przygotować. Chcę pożyć.

- Ja też. Tylko co?

Musieli ruszyć głowami, co w ostatnim czasie było bardzo trudnym zadaniem. Będąc w Sorix wyłączyli swoje mózgi i robili głównie to, co im kazano. Rzadko kiedy używali ich do kreatywnego myślenia. Connor zaczął chodzić po mieszkaniu, a Russell turlać się po swoim łóżku.

- Wiem! – Krzyknęli obaj jak jeden mąż i pobiegli podzielić się swoim odkryciem. Spotkali się twarzą w twarz na korytarzu. Całe szczęście Connor był prawie głowę niższy od Russella, więc nie zderzyli się czołami.

- Co masz?

- A ty?

- Wyślijmy jej paczkę z napisem: „Sto lat. Niewiele ci już brakuje”. A do środka spakujmy jej leki na reumatyzm, korzonki, jakieś ziółka.

Blondyn mocno oberwał w głowę.

- Ochujałeś? Sam mówiłeś, że chcesz pożyć. A gdyby coś takiego dostała, tępaku, to jak myślisz, gdzie byś skończył?

- 102?

- Dokładnie. Sto metrów od domu, dwa pod ziemią.

- No co? Zawsze jestem dla niej wredny, więc nie zrobiłoby jej to różnicy.

- Ale mi tak.

- No dobra. – Westchnął. – To jaki ty masz pomysł?

- Gdzie pracujemy? – Spytał brunet znienacka.

- Co?

- No odpowiedz.

- W organizacji?

- Taaak?

- W agencji?

- Bliżej…

- W filii w Sorix…

- Które…?

Russell stracił wątek. Zrobił dziwną minę i podrapał się w głowę.

- Które?

- Jest gdzie?

- Na Yeni?

- Które jest…

- Kolonią Archeonu?

- Uuu – Syknął i skrzywił się. – Coś innego?

- Hmm… Zacofane?

- Brawo! – Connor zaczął klaskać. – A filia?

- Co filia?

- Co jest w filii? Co ją wyróżnia od pozostałych budynków. Nawet od naszego mieszkania.

- Yyy… Kanalizacja?

- Blisko, ale nie to.

- Prąd!

- Brawo! A ponadto?

- Yyy…

Connor popatrzył z nadzieją na przyjaciela, ale kiedy zobaczył, że jego mózg się przegrzewa, zmrużył oczy. Następnie uniósł jedną brew.

- Ma swoją satelitę. Ma telefony bezprzewodowe, łączność, Internet.

- Serio?

- Taaaa.

Connor uderzył się dłonią w czoło i przejechał nią po twarzy.

- Serio, tępaku. I wpadłem na pomysł, by wykonać do niej połączenie internetowe przez Gadułę. Powinna się ucieszyć, bo nie będzie się spodziewać. Zresztą, nawet ty nie wiedziałeś o satelicie, a tu mieszkasz. Powinno się udać. Tylko teraz musimy poprosić Adama o możliwość rozmowy i napisać jej jakieś fajne życzenia. Co ty na to?

- Paczka byłaby fajniejsza… - Dostał w głowę. – Ała! Dobra. Realizujemy twój pomysł.

- Świetnie! – Chłopak uśmiechnął się promiennie i wstał z podłogi. – Pogadam z Adamem… Ty z nim pogadasz, a JA napiszę życzenia. – Podreptał do swojego pokoju i zamknął się w nim.

Russell pojechał do domu swojego szefa, by poprosić go o otworzenie im łącza internetowego na godzinę w dzień urodzin przyjaciółki. Adam to twardy zawodnik i zgodził się po drugiej butelce. Łowca został zabrany przez Connora o jedenastej, kiedy Wendy zadzwoniła i poinformowała o małej libacji mężczyzn. Chłopak cudem wytarmosił go z domu szefa i zaciągnął do samochodu, który należał do Redfielda. Przynajmniej będą mieli dostęp do Internetu wybranego dnia.

Tess szykowała się właśnie na imprezę, kiedy na ekranie laptopa pojawił się komunikat o wideorozmowie internetowej z kimś nieznanym o nicku yeni_03. Zmarszczyła brwi, ale postanowiła odebrać. Na ekranie pokazały się czerwone róże.

- Halo? – Spytała niepewnie.

Kwiaty zniknęły, a w ich miejscu pojawiły się uśmiechnięte twarze jej dwóch przyjaciół.

- Wszystkiego najlepszego!!! – Krzyknęli obaj.

Oddalili się i, potwornie fałszując, odśpiewali sto lat. Tess zaśmiała się i z niedowierzaniem patrzyła na wygłupiających się mężczyzn. Potem Connor odczytał życzenia, które sam napisał:

- Dla naszej najlepszej pośredniczki na świecie. Takiej jak ty ze świecą próżno szukać. Jesteś najwspanialszą kobietą, jaką było nam dane poznać. Dlatego życzymy ci, abyś jak najdłużej wytrwała w swoim zawodzie. Jesteśmy przekonani, że poprowadzisz jeszcze niejednego Łowcę. Obyś nigdy nie zmieniła siebie i swoich przekonań. Jesteś niepowtarzalną osobą i życzymy ci, abyś się nie zmieniła. Życzymy ci również szczęścia w życiu prywatnym. Wspaniałego chłopaka, może męża. Po prostu pięknej i odwzajemnionej miłości. Mnóstwa przyjaciół, sukcesów w każdym aspekcie twojego życia.

Kobieta zarumieniła się, a jej oczy zaszkliły. Otarła łzy i podziękowała za życzenia. Zapytała, jak w ogóle połączyli się z nią przez Internet.

- Normalnie. – Wyjaśnił lakonicznie Connor. – Agencja ma swoją satelitę, dzięki której może komunikować się z Archeonem. Między innymi mają dostęp do Internetu. Russell przekonał Adama, by pozwolił nam skorzystać z kompa i oto jesteśmy.

- Nieźle. Dziękuję wam. Bardzo cieszę się, że pamiętaliście. A w ogóle, co tam u was?

- W porządku. – Odparł Russell. – Mamy spoko szefa, własne mieszkanie. Już trochę jeździliśmy po naszej guberni. Straszna dziura, ale jakoś da się żyć. Normalnie średniowiecze, zresztą widzisz. – Wstał i zaprezentował swój strój, czyli białą koszulę z podniesionym kołnierzykiem i czarną, spinaną na plecach kamizelkę.

- Faktycznie. Ty w kamizelce i koszuli wyglądasz naprawdę dziwnie. Zbyt poważnie.

- Ej!

- Dobra, dobra. Przecież wiesz, o co mi chodzi. A jak wam się powodzi? – Zmieniła skrzętnie temat.

- Jakoś leci. Mamy nowego szefa, jest naprawdę super.

- Dla ciebie na pewno. – Odparł zgryźliwie Connor.

- O co ci chodzi? – Blondyn popatrzył na chłopaka z wyrzutem. On odwzajemnił się wymownym spojrzeniem, które powinno wyrazić wszystko.

- Mam opowiadać, co stało się tydzień temu?

- A co się stało? Co się stało, no co, no co? – Pytała niecierpliwie solenizantka.

- No to…

Russell zamknął mu usta, a młodzieniec wykręcił się. Skorpion obezwładnił go i przycisnął do biurka boleśnie wykręcając rękę.

- Nic nie mów.

- Dobra.

- Puść go w tej chwili! – Rozkazała Tess, a ucisk momentalnie zelżał. – Skoro ci tak bardzo na tym zależy to znaczy, że działo się coś kompromitującego… Już nie mogę się doczekać, kiedy się dowiem! – Na jej twarzy pojawił się słodki uśmiech uradowanego z prezentu dziecka.

- A co u ciebie, ślicznotko? – Mężczyzna puścił do niej zalotne oczko, na co skrzywiła się.

- Jakoś leci. Dostałam Trevora i Setha pod opiekę. Chyba ich poznaliście. Mówili, że natrafili na was, podczas gdy musieli płynąć na wasz statek, więc raczej się nie minęliście. Są nawet w porządku. Seth jest bardziej pracowity niż Trev, ale on za to ma więcej doświadczenia. Obaj są trochę upierdliwi, ale są w porządku. Chociaż nie wiem na jak długo tu zostaną. Teraz w organizacji jest bardzo dużo zamieszania i przesunięć. A! – klasnęła w dłonie - Zapomniałabym. Mam dla was miłą wiadomość. Wywalili wieprza!

Na twarzach rozmówców pojawiły się szerokie uśmiechy.

- Serio? Naprawdę? – Pytał z niedowierzaniem Connor przepełniony euforią.

- Tak. Szefuńcia przenieśli do Sarevii w trybie natychmiastowym. A wiecie dlaczego?

- No skąd mamy wiedzieć?

- Dyscyplinarka. Zachlał się i jeszcze płacił grubą forsę za panienki z kasy organizacji. I nareszcie się doczekał! – Cała trójka okazała skrajną radość i Tess ponowiła opowieść gdy uspokoili się. – W zamian dostaniemy kogoś nowego. Przeglądałam tylko jego akta, jeszcze nie zaczął pracy. Ma na imię Zeyne i ma naprawdę bardzo dobre referencje. Był komendantem komendy głównej w Varholdzie i ma chyba stopień pułkownika. Pomimo młodego wieku ma duże doświadczenie w prowadzeniu tego typu działalności. Wydaje się być rozgarnięty.

- To wspaniale. – Russell uśmiechnął się. – Jak cię kiedyś odwiedzimy, to może go poznamy.

- Może, może. – Gorliwie pokiwała głową.

- Gdzie idziesz? – Spytał brunet ze względu na jej wieczorowy wygląd.

- A tam. – Machnęła ręką. – Miałam iść z kumpelami do klubu, ale zadzwoniliście. Daruję sobie.

- Nie. Jak chcesz to idź. My nie zatrzymujemy. Baw się dobrze.

- Dziękuję wam, że pamiętaliście. Do zobaczenia, Łowcy. Dbajcie o siebie.

- Ty też, ślicznotko. – Powiedział Russell i uśmiechnął się dobrotliwie.

Pożegnali się i rozłączyli. Uznali, że prezent spodobał się przyjaciółce. Doszli do wniosku, że misja została zakończona sukcesem. Jak po każdej akcji przybili piątkę i wyszli z piwnicy.